Maandag 9 september 2013

Ontwaken in San Marino / Italie
KM29060
N43.94044  E12.44156

Vandaag moeten we om 11:30 uur in de haven van Ancona, Italië zijn, twee uren voordat de boot vertrekt. Na een snel ontbijt en het ver- en ontzorgen van schoon- en vuilwater en toiletinhoud op deze eenvoudige, rustige en gratis camperplek rijden we om 09:30 uur van San Marino naar beneden richting kust. Een goed kwartier later zitten we opnieuw op de Route Adriatico die elk jaar weer een stukje beter wordt... Wat ze bij ons in een paar maanden zouden doen duurt hier jaren. Maar voor een groot deel ligt er nu al ZOAB. De maximum snelheid is 90 waar helemaal niemand zich aan houdt. Wij dus ook niet. Ja, ik ga de boel toch niet ophouden hier?

Voor de camperaars: afslag Ancona Nord en dan voor de rest ‘Port’ aan houden en ‘Grece’. 

Monique meldt zich ...
bij het havenkantoor van Superfast/Anek, de maatschappij waar we de laatste jaren mee varen. Voorheen gingen we met Minoan maar die heeft geen ´camping on board´ meer op alle vaarten. De eigenlijke tickets hadden we al maanden. Deze keer hebben we ze laten verzorgen door World Wide Ferries, een Nederlands Ticketbureau. We hebben ook diverse malen rechtstreeks geboekt bij de Ferrymaatschappij maar het nu voor een paar tientjes meer plus annuleringsverzekering aan WWF overgelaten.

Als we op de kade arriveren is onze boot - de Superfast XII – nog aan het ontladen. Onvoorstelbaar wat er allemaal uit komt aan vrachtauto’s, campers, caravans, personenauto’s, motoren en voetgangers. Wat er nu op de kade staat om weer mee te gaan naar Griekenland te gaan is een stuk minder.
Er staan ook een stuk of zes ambulances. Even denken we dat er iets ernstigs is gebeurd, maar als we het spul eens nader bekijken denken we dat het in Duitsland afgeschreven ambulances zijn die nu naar een of ander Islamitisch land gaan. Bij de ambulances staan mannen met zwarte baarden.

Onze Nederlandse band Fungus (lang geleden, ja) zong ooit eens ‘Jan, Piet, Joris en Corneel, die hebben baarden… die hebben baarden’. Ongetwijfeld zijn dit ze niet maar hebben ze namen als Achmed, Mohammed, Abdullah enzo. Grote zwarte baarden, zwarte ‘lage kruis’ broeken, en zwarte survivalachtige vestjes met heel veel zakken. Met fantasie en heel  veel vooroordeel zou men kunnen denken dat ze straks boot en al gaan opblazen.
Het lijkt echter of ze een goed doel nastreven. Op de oude ambulances hebben ze stickers geplakt met een afbeelding van vrouwen met hoofddoek en een blanco gezicht met de tekst ‘Ansaar International’. Ook op de T-shirts van enkele mannen staat dit logo. We zoeken het nog op.

Half één gaan we aan boord.´ Camping on board´ houdt in dat we in onze eigen camper kunnen verblijven en dus ook slapen in ons eigen vertrouwde bedje, en niet in een hut in een bed met het kruisluis van half Europa.
We kunnen wel gewoon van alle faciliteiten van het schip gebruik maken. Met een beetje geluk staan we helemaal op het open achterdek, echter hebben we deze keer een beetje pech en staan we net ’binnen’. 

We lopen naar het achterbovendek om de afvaart te zien. Hoe hectisch het uit- en inschepen altijd weer mag lijken, de Grieken krijgen het toch steeds weer voor elkaar om exact op tijd te vertrekken.
Eenmaal de haven uit gaan we weer naar onze camper.
Na een eenvoudig maal en een ouzo hier en daar gaan we tijdens het zeer romantieke avondrood nogmaals naar het bovendek. Als bijna alle kleur uit de dag en avond is verdwenen zoeken we de camper weer op voor nog één borrel en een verdiende nachtrust. Eens zien of dat lukt, want het is aardig warm op ons dek.

Maandag 9 september 2013
Overnachten op de Superfast XII
Ergens tussen Ancona/Italie en Patras/Griekenland